NEOWIZ tarafından geliştirilen ve souls-like türünün en yeni üyesi olan Lies of P, geçtiğimiz haftalarda çıkmıştı. İlk günden Xbox Game Pass kütüphanesine de eklenen oyun, ilgi çekici teması sebebiyle uzun zamandır radarımdaydı. O hâlde gelin, lafı daha fazla uzatmadan incelememize geçelim.
Klasikleşmiş souls oyunlarından bolca esinti taşıyan Lies of P, kendi özünde oldukça başarılı bir iş çıkarmış.
FromSoftware’in oyun dünyasına kazandırdığı bir oyun türü olan souls-like, bence gerçekten eşsiz bir tür. Bu oyun türüne bayılıyor olsam da FromSoftware dışındaki farklı stüdyolardan gelen bu türde oyunlara karşı birazcık mesafeli duruyorum açıkçası. Çünkü bu tür, temelinde gerçekten örnek alınması ve adapte edilmesi fazlasıyla zor bir tür. Bu cümleyi de incelemenin ilerleyen safhalarında iyice açacağım ve Lies of P’nin bu noktada başardıklarına ve başaramadıklarına değineceğim. Gene de Lies of P’nin bu souls serüvenini gerçekten başardığını ve bu türdeki her içeriği tüketmiş bir oyuncu için muhteşem bir alternatif olduğunu söyleyebilirim.
Bloodborne oynayanlar, Lies of P’de kendisini çok da yabancı hissetmeyecektir. Kasveti ve atmosferiyle kendisini epey bir andırıyor. Tabii Lies of P’ye ‘’basit bir klon’’ dersek oyuna haksızlık etmiş oluruz. Kendisini öne çıkaran ve keyifli kılan birçok özel noktası da bulunuyor. Pinokyo masalını hepimiz biliyoruz. Çok farklı şekillerde yorumlanan bu masal, Lies of P’nin ana konseptini oluşturuyor. Geppetto tarafından yaratılan bir kuklayı canlandırdığımız oyunda, acımasız ve düşmüş bir dünyaya karşı mücadelemizi sürdürüyoruz. İşte oyunun en çok beğendiğim noktası da bu oldu. Seçilen tema oyuna o kadar eşsiz bir unsur katıyor ki karşılaştığımız oyuncak figürü şeklindeki düşmanlar bile epey korkutucu bir hâlde oluyorlar. Yani bu aslında çocukluğumuzda okuduğumuz masalların bir korku filmi versiyonu gibi diyebiliriz.
İşlerin çığırından çıktığı ve bizim de gizemli bir şekilde yolculuğa koyulduğumuz Lies of P’nin gerici ve kasvetli bir atmosferi bulunuyor. Yaşanan olaylardan önceki arbedeyi etrafta görebiliyor, dünyasının geldiği noktayı tahmin edebiliyorsunuz. Topladığınız notlar, bulduğunuz gizli sandıklar ve oyun ile etkileşime geçilebilir diğer detayları ile minik keşifler yapmayı seven oyuncuları da tatmin etmeyi başarıyor.
Kasvetli atmosferini ve hikâyesini en ilgi çekici yapan nokta ise kesinlikle düşman tasarımları olmuş. Özünde birer kukla ve oyuncak gibi figürlerden oluşan düşmanlar, bu karanlık dünyaya oldukça korkunç bir biçimde adapte edilmiş ve oyuna eklenen sürpriz elementleri ile birlikte oyuncuyu zaman zaman tedirgin edecek o havayı verebilmiş. Tabii ses efektleri ve müziklerin de bu atmosferde katkısı büyük.
Lies of P’nin oynanış tarafı da gerçekten çok başarılı olsa da bazı önemli eksikleri bulunuyor.
Lies of P, oynanış tarafında gerçekten tatmin edici bir yapıya sahip. O vuruş hissi dediğimiz popüler terim, düşmanların verdiği tepkiler ve animasyonlar sizi mutlu edecek bir seviyede. Oynanış çeşitliliği, oyuncuya sunulan eşyalar ve keşif elementlerinin getirdiği sürpriz etkenler ile birlikte bu tatmin edici oynanış seviyesi katlanıyor ve Lies of P’nin en önemli noktasını epey başarılı yapıyor. Tabii oynanış her ne kadar güzel olsa bile bir souls oyunun en önemli noktası olan zorluk seviyesi, Lies of P’de çuvallamış. Ben, souls türünü özünde ‘’zor oyun’’ olarak değerlendirmeyi doğru bulmuyorum. Evet, belki bir souls oyunu diğer oyunlara nazaran zor olabilir, daha fazla uğraş isteyebilir ama bu zorluk, çok büyük bir özenle tasarlanmıştır. Her etkeni hesaplanmış, oyuncuyu oyundan soğutmayacak ve o zorluğu aştığında vereceği başarı hissini en üst seviyede hissettirecek cinstedir.
Tabii zorluk etkeni sadece bunlarla da sınırlı değil. Oyunun oynanış tarafındaki detayları da önemli. Oyuncu, kendisini yapay zekaya karşı savaşıyorken adaletsiz bir dövüş içerisinde hissetmemeli. Karşısındaki düşmanın, ona eziyet çektirmek için değil gerçekten aşması gereken geçilebilir bir engel olarak tasarlandığını bilmeli. Lies of P’nin en büyük eksisi, bence zorluğu konusundaki dengeyi tutturamamak olmuş. Bu tarz oyunlarda özellikle oynanış tarafında ‘’dodge’’ en büyük kurtarıcımızdır. Lies of P’de ‘’dodge’’ atmak da epey zor çünkü düşmanların ‘’hitbox’’ı ve tepkimeleri kusursuz bir şekilde tasarlanmamış. Bu da sizi ‘’parry’’ ile oynamaya itse de ben hiç ‘’parry’’ becerebilen bir oyuncu değilim. Hâliyle oyunun zorluğu bana tatmin edici gelmedi. Ben oyunlarda zorluğa bayılan bir insanımdır ama bu zorluğa katlanabilmem ve ona karşı mücadele edebilmem için o oyuna aşık olmam gerekir. Lies of P de sizden her şeyinizi isteyen bir oyun. O yüzden beni tamamen içerisine çekemedi. Yapımcılar da bu zorluğun abartı olduğunun farkında olacak ki son zamanlarda bazı düşmanları güçsüzleştirmeye başladılar.
Son sözler
Lies of P; atmosfer, oynanışı ve kasvetli hikâyesi ile her souls sever için güzel bir alternatif olabilir. Gene de oyunun zorluk ve mekaniksel açıdan zaman zaman size sorun yaratabileceğini bilmenizde fayda var. Fiyatı oldukça yüksek olsa da Xbox Game Pass kütüphanesinde bulunduğu için en azından mutlaka bir şans verin derim.
