Ekip olarak 4 kişi bir oyuna giriştiğimiz ve altını üstüne getirdiğimiz serimizin yeni konuğu Remnant: From The Ashes oldu. Vaktiyle çeşitli platformlarda ücretsiz olarak dağıtılan ve birçok oyuncunun kütüphanesinde bulunan fakat oynamak konusunda kararsızlığa düşülen bir yapım olduğundan, oyunu bir de bizden duyun istedik. Zorlu savaşlarıyla ve havalı grafikleriyle sizi farklı bir atmosfere davet eden Remnant: From the Ashes nasıl bir oyun? Gelin birlikte göz atalım.
- #4VS1’in önceki bölümünde: Ready or Not
Eren Eroğlu
Remnant: From the Ashes, aslında uzun zamandır merak ettiğim fakat oynamaya hiç fırsat bulamadığım bir yapımdı. Aslında fırsat bulsam bile oyun hakkında çekindiğim birçok nokta vardı. Çünkü Remnant, temelinde souls-like dediğimiz türden yapım ve bir souls sever olarak FromSoftware dışında yapılan klonlara pek sıcak yaklaşamamaya başladım. Bunun asıl sebebiyse bir dönem patlak veren souls furyası ve çok fazla başarısız klonun oluşması. Tabii Remnant: From the Ashes’ı denemeden bu oyunlarla aynı torbaya koyamazdım. Üstelik Remnant’ı öne çıkaran bambaşka bir nokta vardı ve ben bunun souls türündeki bir oyuna nasıl etki edeceğini bizzat deneyimlemek istiyordum. Tabii ki arkadaşlarla birlikte oynayabileceğimiz co-op seçeneğinden bahsediyorum.
Remnant, özünde souls mekanikleri üzerine inşa edilmiş bir yapım olsa da onu diğer souls klonlarından öne çıkaran nokta co-op bir deneyim sunması. Souls oyunlarının en önemli noktası her zaman oyun içerisinde barındırdığı denge olmuştur. Özellikle temellerinde bazı basit çevrim içi özellikler içerseler de tam bir co-op hikâye deneyimi vadetmezler ve hedeflemezler. Remnant’ın en beğendiğim yanı ise bu oldu. Ekiple oynamak. Bence oyunu cazip kılan nokta da tam olarak bu zaten. Çoklu bir souls deneyimi olarak gerçekten severek oynadığım, temel aksiyonunu ve sunduğu dengeyi beğendiğim, zorluk seviyesi iyi bir şekilde ayarlanmış bir oyun. Türü, co-op oynanışa epey iyi adapte etmişler.
Tabii hâliyle soulsun bazı önemli dinamikleri bu co-op oynanışa kurban gitmiş fakat arkadaşlarla gerçekten keyifli bir deneyim olduğunu söyleyebilirim. Özellikle oyunu bizim ekip ile birlikte oynamak epey keyifliydi. Arada bazı teknik problemler yaşadık ve hatta bunları çözmek için saatlerce uğraştık fakat bunların kurduğumuz bir moddan kaynaklı olabileceğini düşündüğüm için bu noktada oyuna herhangi bir atıfta bulunmayacağım. Sanat tasarımı olarak çok fazla riske girilmemiş fakat atmosfer oyunun temellerine güzel yedirilmiş. Soulsun o ihtişamlı dünyası ve iç karartan şaheser niteliğinde bölüm tasarımları bulunmasa bile kendinizi gerçekten souls türünde bir oyun oynarken hissediyorsunuz.
Atakan Gümrükçüoğlu
Sevgili editörümüz Alparslan Gürlek kadar Souls oyunlarına gönül vermiş birisiyim. Şaka şaka, tür ile hiç alakam yok. Bu sebeple Dark Souls serisi başta olmak üzere diğer Souls-like oyunlarına oldukça mesafeliyim. Bunun birçok farklı sebebi bulunuyor aslında. İlk ve en önemlisi, beceriksiz olmam. Düşmanların hareket kabiliyetini ezberlemek ve zorlanmak pek bana göre şeyler değil. İkincisi ise sabırsız bir oyuncu olmam. Bir boss’u geçmek için saatlerimi harcadığım senaryolar adeta bir kabus gibi üzerime çöküyor.
Nitekim Remnant bunlardan birisi olmadı. Muhtemelen ekip arkadaşlarımla oynadığım için kendimi güvende hissettim. Ki oyun bana çok fazla zor da gelmedi açıkçası. Hatta ilk defa başlarken; “Souls türünde silahın ne işi var arkadaşım?” diye sorgularken buldum kendimi. Remnant, oldukça farklı bir oyun dengesi sunuyor. Benzeri Souls oyunlarıyla aynı minvalde ilerlese bile kendine özgü oyun anlayışıyla da gönülleri çalmayı başarıyor.
Biz ekip olarak oyunu büyük zorlukları aşarak oynama fırsatına eriştik. Oyun normalde 3 kişiyle oynanabildiği için bazı modlar kurmamız gerekti (Çünkü 4 kişiyiz). Bu modların oyun hatalarını arttırdığını düşünsem de yapacak pek bir şeyin olmadığını fark etik ve kendimizce çözümler bulduk. Bu çözümlere yazının devamında zaten Alparslan değinmiş. Bunların dışında teknik açıdan neredeyse hatasız bir oyun var karşımızda. Çıktığı süreçten bu yana kendini geliştirdiği ve oyuncularına önem verdiği bir bakışla anlaşılabiliyor.
Atmosfer olarak keza başarılı bulsam bile tek başıma asla oturup oynamayacağım bir oyundur kendisi. Kötü de olduğundan değil, türü benim cezbetmediğinden dolayı. Ancak ekipçe oynamak oldukça eğlenceli. Özellikle oynadığınız dostlarınız kafa dengi ve şen şakrak insanlarsa oyun zevki bir kat daha yukarı çıkıyor. Hazır ikinci oyun çıkıyorken bence arkadaşlarınız ile birlikte bu kaotik atmosfere adım atmanız gerekli. Benim gibi türe aşina değilseniz bile gayet iyi bir Souls-like başlangıcı olduğunu itiraf etmem gerekli.
Atıf Doğan Özcan
Remnant: From the Ashes gerçek anlamda çok farklı izler bırakan bir oyun oldu. Öncelikle oyunumuz aksiyon dolu bir rol yapma oyunu. Oyuna başlarken biraz ön yargıyla başladım ve tam olarak neyle karşılaşacağımı bilmiyordum. Souls serisi oyunlar gibi ölmelere doyamayacağımız bir oyun olur gözüyle bakarken bir anda içine çekiverdi oyun beni.
Aslında içine çekmesinde en önemli etmen arkadaşlarla oynamamız oldu. Bireysel girmiş olsaydım büyük bir ihtimalle 2. saatin sonunda havlu atardım gibi geliyor. Bazı noktalarda bana Bloodborne’u andırsa da tamamen farklı bir noktaya ulaştırdı oyun.
Gelelim oyun hakkında kısa bilgilere. Oyun içerisinde geliştirmeleri yaptığımız bir merkezimiz var. Burada silahlarımızı, kıyafetlerimizi, ekipmanlarımızı hatta utanmasak kişiliğimizi bile geliştirebileceğimiz yerler mevcut. Oyuna başlarken dış görünüşümüzü kendimiz belirliyoruz ve hemen sonrasında oyun tarzımıza göre 3 seçenek var istediğimiz birini seçiyoruz. Bunlar neler derseniz Hunter (Ben), Ex-Cultist (Alparslan ve Eren) ve Scrapper (Soba Borusu… Aman pardon! Atakan). Ben Hunter ile oyuna başladım ve verdiği silah gerçekten efsane. Düşmanı yakınınıza yaklaştırmadan tek atışla alabiliyorsunuz (orta güçlükte olanları tabi).
Oyuna başladığımız zaman bize bazı hediyeler veriyor, kıyafet, ekipman ve silah gibi. İşte biraz önce bahsettiğim o geliştirme merkezine her bölüm sonrasında geri gelip geliştirmeleri yapıyoruz. Hatta bazı ekipmanlarımızı satın bile alabiliyoruz. Dövüş esnasında bulduğumuz birçok eşya ise bizim gücümüze güç katıyor. Yani parayla aldığımız gibi ücretsiz bir şekilde oyun içinde de bulabiliyoruz. Ne enteresandır bu sefer oyunumuzda ölen olmadı yani o malum arkadaş (yine yukarılarda bir yerdedir kendisi ) bizi bu sefer vurmadı ya da vuramadı. Vuramadı daha doğru oldu bence.
Oyun aslında 3 kişilik oynanan bir yapıya sahip, karakter seçiminden de anlaşılacağı gibi ama biz oyuna 4 kişi girmeye olanak sağlayan bir eklenti bulduk ve bu şekilde 4 kişi oynadık. Keşke sorunsuz bir şekilde oynayabildik deseydim ama maalesef bu eklenti yüzünden bazı teleport noktalarında oyun bug’a girdi yani hepimizi aynı anda o kapılardan geçirmedi. Bizde uzun uğraşlar sonunda (internetin anasını ağlattık) çözüm bulduk ve her geçiş noktasında bir arkadaşımızı feda ettik, 3 kişi olarak kapılardan geçtik ve sorunu bu şekilde halletmiş olduk.
Kısaca oyun oldukça güzel ve eğlenceli. Karakter tasarımları, oyun mekanikleri, vuruş hissiyatı oldukça üst düzey. Mekân tasarımlarında ciddi bir kasvet var dersem yalan olmaz ama bu sizi hiç etkilemiyor çünkü düşmanlar gavura vurur gibi vurduklarından can derdine düşüyorsunuz ve mekânı unutup bir an önce kurtulma çabasına kapılıyorsunuz. Arkadaşlarınızla eğlenceli zaman geçirmek istiyorsanız bu oyun tam size göre diyebilirim. Şimdiden herkese iyi oyunlar dilerim.
Alparslan Gürlek
Bizim ekipte souls-like ve rogue-like türü oyunlardan en çok nefret eden kişi ben olabilirim. Buna rağmen oyunun hatırı yoksa ekibin hatırı var diyerek co-op macerasına çivileme olarak atladım. Souls oyunların zorluğunu karakterlerin kütüklüklerine verecek kadar yüzelsel bir souls-like bilgisine sahip olmakla birlikte Remnant’taki dinamizm başlarda hoşuma gidiyordu. Sonra gittik, hiç derdimiz yokmuş gibi kesmesek de olacak “Shroud” adındaki o boss düşmana çattık. Zorlu dakikalar, tarafımca ejderha misali püskürdüğüm küfürler eşliğinde ter dökerek geçti ve nihayet sonunda o yaratığı geldiği cehenneme geri göndermeyi başardık. Yani arkadaşlar başarmışlar… Ben o sırada oyunu çoktan kapatıp sakinleşmek için kendime farklı yollar aramaya başlamıştım.
Anlayacağınız bu tür oyunlarda son söz sahibi olması gereken kişi benim. Fakat Unreal Engine ile yıllardır süregelen haşır neşirliğimden ötürü teknik konuda sizi aydınlatabilirim. Oyunun diğer kısımlarını ekip arkadaşlarımdan dinlemeniz daha makbul olacaktır.
Maalesef oyunda teknik olarak bir takım sorunlar bulunuyor. Teknik tarafı da geçtim, co-op tarafı direkt sorunlu. Bu oyun neden 3 kişilik yahu? Yani “enemy scaling” dediğimiz şey çok zor olmasa gerek, zaten bir kişinin üzerindeki her kullanıcı için yapıyorsunuz. Dördüncüye de yer açınsanıza yahu… Neyse, bu kısmı mod ile çözüp bir şekilde 4 kişi girmeyi başardık. Tabii sonrasında teknik sorunlar bir türlü bitmedi.
Yükleme ekranlarının asla sonuçlanmaması gibi bazı durumlar başınıza gelebilir, bunun büyük ihtimalle mod ile alakalı olduğunu düşünüyoruz. Eğer Remnant: From The Ashes’ı 4 kişi oynarken yükleme ekranları sona varmıyorsa, yüklemeye geçmeden önce aranızdan birini öldürüp 3 kişi girmeyi deneyin. Arkadaşınızı sonra da canlandırabilirsiniz.
Teknik taraf, evet! Özellikle hikaye odaklı, ilerlemenin olduğu RPG oyunlarında envanterinizin ve kayıt dosyalarınızın güvenliğine önem veriyor musunuz? Bu oyunda ne kadar özenseniz de bir yükleme ekranı sırasında oyun çöküp kayıt dosyalarınız tamamen silinebilir. Neyse ki bu dosyaları kurtarmanın bazı yolları var, internette ufak bir araştırma ile basitçe çözebilirsiniz.
Oyunun performans ya da takılma gibi optimizasyon ile ilgili sorunları yok denecek kadar az. Sadece bazı parçacık efektleri bir anda ortaya çıkınca aşırı yük oluşturabiliyor, bu durumlarda nispeten zayıf bir sisteminiz varsa anlık düşüşler yaşayabilirsiniz. Bunun dışında teknik tarafta göze batan büyük bir sorun yok.
