Deliver At All Costs İnceleme

Deliver At All Costs’un PlayStation 5 inceleme kopyası, Konami tarafından Atarita’ya gönderilmiştir.

Her şeyin yıkılabilir olduğu bir açık dünya… Eminim ki her oyun sever bir noktada bu özgürlüğü sunan bir oyunun hayalini kurmuştur. İşte Deliver At All Costs da bu yönüyle ilk gördüğümden bu yana merak ettiğim bir oyundu. Peki Deliver At All Costs o aradığımız oyun mu? Gelin, cevaplayalım.

Deliver At All Costs, olumlu ve olumsuz anlamlarda beni birden fazla kez şaşırtmayı başardı.

1959 yılını ele alan Deliver At All Costs’ta gizemli bir geçmişe sahip olan Winston Green karakterinin hikâyesini deneyimliyoruz. Hikâyesini deneyimliyoruz dedim diye şaşırmayın çünkü Deliver At All Costs gerçekten yoğun bir hikâye anlatımına sahip. Ne yalan söyleyeyim, bu oyuna girerken hikâyeye dair hiçbir beklentim yoktu. Tamamen kaos ve yıkım göreceğimizi, geri kalan noktaların oldukça basit bir kurguyla ele alınacağını düşünüyordum. Ancak Deliver At All Costs beni bu noktada fazlasıyla şaşırttı. Hikâye, bu oyunda fazlasıyla büyük bir yer kaplıyor ve geliştirici ekibin buraya epey bir efor harcadığı ortada.

Tahmin edebileceğiniz üzere kuryeliğe başlayan karakterimizin şirketteki macerasına ve geçmişine dair detaylara tanıklık ediyoruz. Bu şirket atmosferinde entrikalar ve absürtlükler de yer alıyor. Oyun, yer yer komik olabiliyor. Hikâye odaklı oynayacağım derseniz de size yaklaşık 10 ila 12 saatlik bir oynanış süresi sunulduğunu söyleyebilirim. Oynanış deneyimim boyunca hikâyeyi ortalama bulsam da yer yer temponun oyuncuyu sıkacak noktaya geldiğini, görev yapısı ile birlikte boğucu olabildiğini gözlemledim. Zaman zaman takip etmekten keyif alsam da ipin ucunu kaçırdığı ve oyuncuyu sıktığı sekanslar olmuyor değil yani.

Yine de Deliver At All Costs içerisinde hikâyeye büyük önem verildiğini görmek beni şaşırttı açıkçası. Böyle kaotik bir oyunda tamamen oyun içi ıvır zıvır aktivitelere ve oynanışı öne çıkaran elementlere odaklanılır diye tahmin ediyordum fakat yapımcılar hikâye tarafını gerçekten epey ön planda tutmuşlar ve bu benim için bir artı yön oldu. Oynanış motivasyonu adına hikâyeye önem veren bir oyuncuysanız oyunun bu noktada sizi üzmeyeceğini söyleyebilirim.

Neyse, oyunun anlatısını artık bir kenara bırakalım. Sizin de bildiğiniz üzere bu oyunu oluşturan temel unsur, yıkımın ta kendisi. Dolayısıyla benim oyuna dair en büyük soru işaretlerimi de bu yıkımın gerçekten eğlenceli olup olmayacağı ve araç kontrolleri oluşturuyordu. İçinizi ferahlatmak isterim ki Deliver At All Costs, bu konularda gerçekten oldukça başarılı. Ha, çuvalladığı ve oyuncuyu çileden çıkarttığı anlar yok mu diyecek olursanız tabii ki var. O kısımlara da birazdan detaylarıyla değineceğim ancak oyunun basit eğlence noktası olan ‘’gezerek her şeye çarpma’’ epey keyifli.

Oyunun 1900’lü yılları ele aldığında incelememin en başında söylemiştim. Dolayısıyla Deliver At All Costs’un çevresi, atmosferi ve dünyası bu zaman dilimi düşünülerek yaratılmış. Açık dünyaya – yarı açık dünya demek daha doğru olur – sahip bir oyun olduğunu düşünecek olursak da bu harita içerisinde gezmek, farklı bölgeler görmek ve etrafın altını üstüne getirmek gerçekten çok eğlenceli. Oyunun görsellik anlamında da beni fazlasıyla tatmin ettiğini ve kendi stilini bu yıkım temasına çok iyi uyarladığını söylemeliyim.

Yani anlayacağınız bir şeylere çarpa çarpa ilerlemek, binaların yıkılışını seyretmek falan derken oyun tamamen kaosun üzerine kurulu ve bu kaosu oyuncuya gerçekten de yansıtabiliyor. Eğer aradığınız şey tam olarak bu kaosta keyifli vakit geçirmek ise Deliver At All Costs sizi fazlasıyla tatmin edecektir. Ana hikâyeden bağımsız olarak oyunda yan aktiviteler de bulunuyor ve serbest dolaşım esnasında bunlarla etkileşime geçebiliyorsunuz. Tüm bunların yanı sıra gördüğünüz her şeye çarpmak bazen en mantıklı şey olmuyor çünkü oyunda yer alan bazı görevler zamanlama ve hassasiyet üzerine kurgulanmış olabiliyor. Ayrıca sürüş stiliniz veya çevreye verdiğiniz zarar, etraftaki yayaları sinirlendirebiliyor ve aracınıza saldırıp lastiğinizi patlatabiliyorlar. Lastiği tamir etmek için araçtan inerseniz de size saldırıyorlar. Ve evet… Bu biraz sinir bozucu.

Haritadaki bölgelerin çeşitli tasarlandığını ve bize sunulan bu yollarda dağ bayır demeden araç sürmenin gerçekten çok keyifli olduğunu söyleyebilirim. Oyun zaten görevler aracılığıyla sürekli olarak bir çeşitlilik sunmanın peşinden gidiyor ve oyuncuya bolca ekstrem an yaşatıyor. Ne mi bu ekstrem anlar? Örneğin bir görevde kocaman bir uçan balon makinasıyla balon teslim etmeniz gerekiyor. Tahmin edebileceğiniz üzere bu makina sürekli olarak balon üretiyor ve aldığınız en hafif ivmede uçmaya başlıyor, etrafa çarpa çarpa ilerliyorsunuz veya yüksek yerlerden uçarak geçiyorsunuz. Bir diğer basit örnek ise bir görevde açık bir havai fişek makinası taşımamız gerekiyor ve yol boyunca her yere roket gibi havai fişekler fırlata fırlata ilerliyoruz. Etrafta hasarlar oluşurken insanlar da peşimize düşüyor ve aracımıza saldırıyorlar. Dolayısıyla oyunun heyecan noktasında vadettiği şeyler de mevcut ve gerçekten çok eğleneceğiniz ana görevler bulunuyor.

Ana görev akışı ve hikâyeye genel olarak olumlu baksam da bu eğlenceli döngünün ne yazık ki bir süre sonra kırıldığını hissettiğimi belirtmek isterim. Oyunun ana görev ve hikâye temposu sanki maceramız ilerledikçe düşüşe geçercesine sıkıcı bir hâl aldı. Evet, oyunun her aşamasında gerçekten çok çeşitli ve keyifli bir kurgunun üzerine inşa edilmiş ana görevler görmeye devam ettim fakat sanki bunların hepsi yeterince iyi uyarlanmamıştı ve görev çeşitliliği düşmese bile bu görevler kendi içlerinde tekrara düşüyordu. Biraz garip bir cümle olduğunun farkındayım ancak kastettiğim şey, aynı görevin aynı şeyi uzun bir süre boyunca yaptırmasıydı. Bunu aynı görevi birkaç defa farklı zorluk derecelerinde yapmak gibi düşünebilirsiniz.

Deliver At All Costs, dışarıdan verdiği görüntünün aksine sadece araç sürmek üzerine bir oyun değil.

Deliver At All Cots, dışarıdan verdiği görüntüyle sadece araç sürme ve yıkımdan ibaret gibi gözükse de oyuna girince hiç de öyle olmadığını anladım. Tabii tüm bunlara değinebilmek adına önce oyundaki araç kullanımından bahsetmek istiyorum. Oyunda klasik ve basitleştirilmiş olmak üzere iki farklı araç kullanım seçeneği bulunuyor. Oyun, hangisi size uyuyorsa ona seçmenize olanak sağlıyor. Ne yalan söyleyeyim klasik kullanım bana basitleştirilmişten çok daha kolay geldi. Zaten oyunun yolları ve yapısının da bu kullanıma göre tasarlandığını hissediyorsunuz.

Oyun içerisindeki görevler bazında birden fazla araç kullandığımız oluyor. Yani farklı araç türlerini de deneyimliyoruz. Bunun yanı sıra etrafta park eden herhangi bir araca da binebiliyoruz. Ayrıca oyun sadece kargo taşıma döngüsü üzerinden de ilerlemiyor. Karakterimiz Winston Green’in gerçekten bir kişiliği ve hayatı olduğunu hissediyoruz. Bir apartmanımız oluyor ve günün sonunda oraya gidiyoruz. Sabah kalkınca kıyafetlerimizi değiştiriyor, iş için hazırlanıyoruz. Evet, Deliver At All Costs tamamen araç içerisinde geçmiyor. Oyunda araç dışı sekansların sayısı bir hayli fazla.

Peki karakter kontrolleri nasıl diye soracak olursanız da vasat diye yanıtlayabilirim. Animasyonlar çok kütük, yer yer hatalı. Yine de bu kısımların oyunda kapladıkları alan çok göze batmıyor çünkü bu sekansların sayısı fazla olsa bile, aracımızı park ettikten sonra varmamız gereken yere ulaşmaktan ibaret oluyorlar. Ha bir de oyun içi sinematik diyalogları tetiklemek için. Oyun içerisinde bir vinç sistemi de yer alıyor. Bu vinç aracılığıyla kargoları taşıyor, aracımıza yüklüyoruz. Bazen düşürdüğümüz kargoları topluyoruz veya rakip firmalardan kargo araklayabiliyoruz. Açıkçası oyuna eklenen bu tarz mini oynanış unsurlarını fazlasıyla beğendim. Oyuna çeşitlilik katmışlar.

Son olarak da oyun içerisinde beni en çok sinir eden noktalardan bir diğeri olan yükleme ekranlarından bahsetmek istiyorum. Aslında bu bina ve dünya arasındaki geçişlerde çok gözüme batmasa da haritada gezerken kaçınılmaz oranda batıyor. Haritaların bölge sistemine ayrıldığını ve bu bölgelerin oldukça güzel tasarlandığını söylemiştim ancak bu bölgeler arası transferler çok kısa sürüyor. Yani farklı bir bölgeye çok hızlı bir şekilde geçebiliyorsunuz çünkü epey küçük alanlarda oluyorlar. Bu şikayet ettiğim bir konu değil ve oyun için fazlasıyla yeterli ancak bölgeler arası transferlerdeki yükleme ekranları gerçekten uzun geliyor ve bir görev boyunca git-gel döngüsü ile ortalama 6-7 defa bölge değiştirmek zorunda kaldığınız için çok sinir bozucu oluyor.

Son söz

Deliver At All Costs, temel aldığı yıkım ve araç sürüşünü oldukça iyi yapan bir oyun olmasının yanı sıra görevlerin işleyişi konusunda zaman zaman çuvallayabiliyor ve oyuncuyu gereğinden fazla sıkabiliyor. Ayrıca hikâye açısından temponun düştüğü birçok nokta oluyor. Eğer oyunun kaos ve yıkım yönü ilginizi çekiyorsa fazlasıyla memnun kalacağınızı söyleyebilecek olsam da bütünüyle deneyimlemek isteyenleri zaman zaman hayal kırıklığına uğratabilir. Yine de keyif alarak oynadığım, özgün bir deneyim oldu.