FBC: Firebreak’in PlayStation 5 inceleme kopyası, Remedy Entertainment tarafından Atarita’ya gönderilmiştir.
| Atarita sizin için inceledi! Editörlerimiz her oyun incelemesine saatlerce emek harcıyor ve bilmeniz gereken tüm detayları objektif şekilde ele alıyor. Nasıl yaptığımızı merak ediyorsanız inceleme politikamıza göz atabilirsiniz. |
Selamlar sevgili okurlar yeni yazımıza hoş geldiniz! Bugün Remedy’nin sadece para için yapıldığını düşündüğüm projesi FBC: Firebreak’i konuşacağız. Her zamanki gibi açık sözlü ve bir o kadar da kırıcı bir giriş yapmayı yine başardım. Lakin bunu şimdiden demezsem ayıp ederim: Remedy hayırlı bir firma. Çünkü oyunu satın almayacaksanız, Game Pass ve PS Plus üyeliğiniz ile oynayabiliyorsunuz. Ancak yine de 40 dolar da değil gibi be… Neyse hepsini konuşacağız! “Co-op” yani arkadaşınızla beraber oynaması daha keyifli olan bir oyun olduğu için; oyun basınından eski yoldaşım Çağdaş Erdem Nemlioğlu, bana bu yolculukta eşlik etti. Ona destekleri için kocaman teşekkürlerimi sunuyor ve yazıma geçiyorum.
Keşke bir katkısı olsaymış.
FBC: Firebreak, Control evreninde geçen bir oyun. İlk oyunda yaşanan olaylardan seneler sonra, FBC’nin içerisi yine “Hiss” yüzünden karışmış durumda. E müdür hanım işinin başında durmayıp, garip bir kasabadaki korku hikayesi yazarının peşinden giderse olacağı buydu. FBC yönetimi ise bu sektör sektör yaşanan çeşitli sorunları çözmesi adına Firebreak timini içeri yolluyor. Ancak genelde en ufak yerlere bile hikaye kırıntıları ekleyen Remedy, burada neredeyse bir tane bile yeni bilgi vermiyor. Keşke Control 2 hakkında ufak önizlemeler görebilseydik.
Ama tabii ki bu oyunu hikayesi üzerinden eleştirecek değilim. Sonuçta hizmet ettiği amaç farklı. Burada Remedy, zaten sevilen bir oyunun bildiğimiz mekanlarını farklı bir kişiyle, farklı bir açıyla oynamamızı istemiş. Elbette FBC binasının görmediğimiz noktalarına erişmek isterdim ama onu ikinci oyuna sakladıklarını da anlamış olduk. Yani Control’ü oynadıysanız içerisinde bulunduğumuz mekanlar size oldukça tanıdık gelecektir.
Vuruş işini çok iyi yapıyorlar.
Firebreak timi üç ekibe ayrılıyor. Sucu, elektrikçi ve tamirci. Su ekibi etrafın artan ısısına karşın ekibi sulayıp soğutmak ve etraftaki yangınları durdurmakla görevli. Zaten oyundaki nasıl bereketli bir su ise her derde deva. Elektrikçi ise çevredeki eşyalara güç veriyor ve elindeki cihazla yaratıkları da şoklayabiliyor. Favorim olan tamirci ise dümdüz ingiliz anahtarına sahip olsa da öyle kritik anlar da çat diye tamir yapabiliyor ki oyunu rahatlatıyor diyebilirim.
Bu sınıf bazlı eşyaların yanı sıra bir de silahlarımız ve bombalarımız var. Silahlar makineli tüfek, revolver, shotgun, av tüfeği ve benzeri çeşitlere ayrılıyor. Bunları ya ana menüden ya da oyunun en başlangıcında seçip değiştirebiliyorsunuz. Benim favori silahım tekli atış yapan shotgun oldu. Tüm silahları denedim ve hepsinin vuruş hissi inanılmaz iyi hissettiriyor. Biz PS5 üzerinden oynadık ve Dualsense tepkilerinin de gayet başarılı olduğunu düşünüyoruz. Hepsi birleşince güzel bir “shooter” deneyimi yaşadığınızı söyleyebilirim.
Oyunun en büyük problemi.
Şimdi gelelim benim “sadece para için” gibi sert bir ithamda bulunmama sebebiyet veren duruma… Oyunun sunduğu içerik çok çok kısa sürüyor. Oyunda sadece beş bölüm var ve hepsi de ayrı ayrı ortalama yarım saatte bitiyorlar. Bu durum Erdem’e, “Ya bu oyun erken erişimde mi?” diye sormama sebebiyet verdi. Çünkü asla bitmiş gibi durmuyordu, bir şeyler fazla eksikti. Bu durumun yol açtığı problemler ise ne yazık ki ‘eksiler’ hanesine yazılıyor.
Nedir bu eksiler? İlk olarak düşman çeşitliliği çok az. Yeni yaratıklar eklenmiş ama çoğu bildiğimiz tayfadan. Sorun zaten yine “Hiss” olduğu için burada bir fark olmasını beklemiyordum. Ama bölümler az olduğu için hep aynı düşmanlarla dövüşüyorsunuz. Bazen bölümün temasına uygun değişen yaratıklar var. Onlar dışında yaratıcı düşmanlar üretmeyi başaramamışlar. Zorluk olarak yer yer düşsekte, etrafta açtığımız sığınaklardan “checkpoint” aldığımız için zorlanmadık. Zaten bolca da düşme hakkımız vardı. Ancak diğer bir eksikte ne yazık ki boss savaşları. Ya koca oyunda sadece bir tane boss savaşı var. Çok ahım şahım değil ama varlığı yeter.
Bu kısa oynanış süresinin yarattığı bir diğer sorun ise tekrar oynanabilirliğe zorlaması. Zorlasın zorlamasına da bölüm tasarımları ne yazık ki keyifli değil. Size sürekli aynı işi yaptırıyorlar. Sonrasında daha fazla aynı işi yaptırıyorlar. En sonunda ise tüm yolu geri dönüp bir asansöre binip gidiyorsunuz. Hele zaten o Hank yok mu… Susmuyor herif, aynı ilk oyundaki Trench gibi. Ama onu rahmetli James McCaffrey seslendiriyordu yine bir çekilebilirliği vardı. Üzgünüm! Vuruş hissi veya bu işleri yaparken oynadığımız mini-game (bir olayı yok aslında ama çok hoşuma gitti) tek başına bu sorunları düzeltmek için yeterli değil. Oyunu en fazla üç kişi oynayabiliyor olsanız da bu amelelik yoruyor.
Bize verilen işleri yaparken “L1 ve R1” tuşlarına doğru zamanda basmanızı isteyen, güzel düşünülmüş bir mini-game mevcut.
Tekrar oynanabilirlik işi sıkıntıya girince de yetenek ağacı ve ekipman kısmı çok çiğ kalıyor. Çünkü bu ikisini geliştirmek için oyunun içerisinde bulacağınız dosyalara ihtiyacınız var. Bu dosyaları sizin yetenek puanınız gibi düşünebilirsiniz. Bu puanlarla yeni silahlar, bombalar ve geliştirmelerini yapmak yanı sıra oynarken üç tanesini seçebileceğiniz çeşitli pasif yetenekler de açabiliyorsunuz. Ama tek oynanışta çok azını başarabildiğiniz için aynı görevleri tekrar yapmanız gerekmekte. İşte o görevler biraz fazla olsa çeşidimiz var diyeceğim de, beşini tekrar tekrar dönmek bir noktada aşırı sıkacaktır.
Teknik kısımlar ve kapanış.
Oyunu PS5 üzerinden oynadığımızı belirtmiştik. Konsolda çalışması genel olarak iyi olsa da bazı kısımlarda oyun üzerinize Left 4 Dead misali canavar akın ettirdiği için 30FPS’in altına bile düşen anlarımız oldu. Bak iyi hatırladım, bu kadar çok minyon “spawn” olması da bir noktada yoruyor zaten. Harbi yorucu bir oyun ya… Neyse! Grafikler ise Control’ün hemen hemen benzeri gibi geldi bana. Atmosferik olarak FBC binasının sanat tasarımını seviyorum. Sadece Control’deki korku ve gerilim hissiyatının burada da verilmesini isterdim. Oyunun FPS olmasına rağmen bu hissi verememesi beni biraz üzdü.
FBC: Firebreak’i tek bir cümle ile özetleyebiliriz: Bu herhangi bir Co-op oyun. Remedy’den daha iyi cilalanmış bir iş beklerdim ancak odakları birden fazla projede olduğu için bu oyunu biraz eğlencesine çıkardıklarını düşünüyorum. Sorun değil, benim için de eğlenceli bir deneyimdi. Zaten önce Elden Ring: Nightrein, şimdi bu… Yönetmenlerimiz; Miyazaki ve Sam beyciğimler, asıl projelerine odaklansınlar. Girişteki yazıyı unutmayın, Game Pass ve PS Plus’ta oyun mevcut. Oradan denemek isterseniz ve Control atmosferini özlediyseniz, arkadaşlarınızla tek oturuşta bitirebileceğiniz bir macera. Okuduğunuz için teşekkürler, bir başka yazıda görüşmek üzere hoşça kalın!
