Cronos: The New Dawn İnceleme

Cronos: The New Dawn’ın PC inceleme kopyası, Bandai Namco tarafından Atarita’ya gönderilmiştir.

Selam! Korku severler burada mı? Layers of Fear, The Medium ya da Silent Hill 2 Remake’in geliştiricileri olarak ismine aşina olduğumuz Bloober Team’in yeni yapımı Cronos: The New Dawn’la karşınızdayım. Özellikle hayatta kalma korku oyunlarını sevenleri şöyle incelememize alalım! Bakalım, çoğunlukla Silent Hill 2 Remake’iyle korku hayranlarının radarına giren ekip, bu oyunda nasıl bir başarı göstermiş?

“Alın yazımız budur.” diyerek içine daldığımız kutsal görevde, zaman çorbası içerisinde çırpınıyoruz

Cronos, bizi insanlığın sonunu getiren bir felaket sonrasında vücut korkusu temasıyla buluşturuyor. Kutsal bir görev için seçilmiş karakterimiz, komünizm tarafından yönetilen Sovyet dönemindeki Polonya’ya giderek insanoğlunun başına neler geldiğini araştırıyor. Bu yolda zaman kaymaları gibi karakterimizin görevinin gizemine dair açıklamalar, beraberinde de daha karanlık ve vahşete kayan atmosfer bizleri karşılıyor. Bu zorlayıcı deneyime var mısınız?

Kutsal görev için bir gezgin ölünce yerini yenisi alıyor, sonra yine bir yenisi, yine bir yenisi… Hayatın döngüsünü koruyan bu düzende karakterimiz, alın yazısıyla birlikte yola çıkıyor. Bizden önceki gezginlerin ardında bıraktıklarını, onların notları veyahut yolu kapatma gibi gidişatımızda önem arz eden eylemleriyle karşılaşıyoruz. Yolumuz nedir, biz neyin nesiyiz, derken bu notlar kısmen karanlığımızı aydınlatan unsurlar oluyor. Beraberinde de oyuna ve hikâyesine karşı merakımızı arttırıyor.

Ekip, ilk projelerinden de bildiğimiz üzere başarılı oldukları atmosfer işini kesinlikle bu oyunda da güzelce sağlamış. Bizi acımasız bir yolun beklediği, insanoğlunun başına gelenlerin vahimliği ve umutsuzluk oyun süresince iliklerinize işliyor. Unreal Engine 5 ile yapılmasının getirdiği görsel güzellikleri özellikle sinematik sahnelerinde muazzam bir şekilde yüzünüze çarpıyor. Eğer tematik olarak böyle işleri seviyorsanız neredeyse her anını ayrı ayrı ekran görüntüsü alıp arka planınız yapmak isteyebilirsiniz. Bununla birlikte optimizasyon konusunda herhangi bir kasma, çökme gibi bir durum yaşamadım. Kısa süreliğine geç yüklenen kaplama gibi durumlar artık maalesef neredeyse her oyunda karşımıza çıkıyor. Değinmem gerekirse nadiren rastladığım tek durum bu oldu.

Her ne kadar atmosfer açısından oldukça başarılı bir ekip olmasıyla bilinse de dövüş sekanslarıyla ilgili aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Silent Hill 2 Remake’te bu, oyunun yapısı gereği göz ardı edilebilirken ne yazık ki hayatta kalma-korku oyunu türündeki bir yapımda en can alıcı kısımlardan birisi olarak önümüze geliyor. Şimdiki yorumum biraz kişisel kaçabilir ama bu tarz oyunlarda konsol düşünülerek kamera ayarının tek bir seçenekte olmasına çok gıcık oluyorum. Bilgisayarda oyun oynayan birisi olarak bu tarz oyunlar sanki bilgisayarda olmaması gerekiyormuş da emülatörden oynuyormuşum gibi hissettiriyor. Birkaç saat oynadıktan sonra alışacağınız fakat tuhaf gelen bir ağırlık söz konusu, bu da zaten maalesef oyunun önerilen oynanış şeklinin gamepad‘le olmasından geliyor.

Oyunda zorluk ayarı yok. Oyun gerek atmosferiyle, gerek hikâyesiyle, gerek de oynanışıyla zorlayıcılığını her alanda hissettiriyor. Bu nedenle dilerseniz ayarlardan nişan için yardıma yönelebilirsiniz. Ben daha akıcı, dinamik diyebileceğim kameralara alışkın olduğum için nişanla uğraşmayı gereksiz zorlayıcı buldum. Oynarken bir süre sonra ayarlardan onu düşük seviyede aktive ettim. Oyunun bu tarz kendince sunduğu oyuncu dostu yaklaşımları mevcut. Fakat dövüş sekanslarının ve hayatta kalma unsurlarının durumunu biraz daha konuşmak gerek. Hazırsanız o kısma geçelim.

Hikâye ve atmosfer sizi içine çekerken sunum, korkudan ziyade sinirle sizi gerecek. Sabırsızlara şimdiden dikkat!

Karakterimizin görünüşten bile ağır olmasını sağladığı oldukça belli giysisi, pek dinamik olmasını beklemeyeceğiniz bir oynanışla eşitleniyor. Atmosferik olarak Dead Space’i andırdığını söyleyebiliriz. Fakat Dead Space’tekinin aksine buradaki yaratıklarımızın hareketleri, en azından hızları, daha insaflı kalıyor. Oyun sizin bu hantal yapınızı ve kaçınma hareketi yapamama dezavantajını daha hareketi çevik olmayan canavarlarla kapatmaya yönelmiş. Yine de ne yalan söyleyeyim, çoğunlukla daracık alanlarda mücadele ettiğimiz için devamlı vur-kaçla sınırlı bir oynanışta insan kaçınma hareketini arıyor. Bu oyunda saklanmak bir seçenek değil, dövüş de bazı zamanlarda ecelle iddialaşmaya dönüyor. Oyunun gerilimi yakalamaya çalıştığı nokta bize seçenek olarak zorluk seviyesi sunmazken, elimizdeki sınırlı sayıda teçhizat eşliğinde dar alanda yaratıklardan kaçınma durumu gibi geliyor. Taslakta güzel, atmosferi verebildiğinizde de hikâyeyle taçlandırılarak gayet başarılı bir iş çıkarılabilir. Bu oyundaki dönütü nasıl? İşte asıl can alıcı kısım bu. Gelin bakalım.

Hikâyeye önem veren ve korku içeriklerini çok seven birisi olarak hayatta kalma-korku türü de tüketmeyi en sevdiğim türlerden birisi. Korku türünü genel olarak sık tüketmemden kaynaklı bazı içeriklerin dönütü, benden daha az tüketen kişiyle bir olmayacaktır. Jumpscarelerden artık etkilenememek gibi örnek verebiliriz buna. Fakat hâlâ atmosfer yeterli olduğunda ya da hayatta kalma unsuru yeterince bana o sıkışmışlığı verebildiğinde gayet geriliyorum. Oyunun görselliği ve sesle bize yansıttığı atmosfer, bu konuda gayet başarılı bir örnek olmaya benim için aday kılmıştı. Ama öyle bir etken var ki bu kısımda atmosfer kadar önem arz ediyor. Ne mi dersiniz? Mekanikler ve seviye tasarımı.

Oyun daha ilk saatlerden ne yazık ki bu konuda tekrara düşüyor. Oyuncuya yavaş yavaş alıştırarak açtıkları yeni içerikleri bizden önceki gezginlerin bıraktığı notlarla buluşturmalarını takdir ettim. Tabii hepsi bu şekilde değil ama bu durumu hikâyesel olarak gayet güzel yedirdiklerini düşünüyorum. Yine de bu tekrara düşme unsuru üzülerek söylüyorum ki beni oyundan kopardı. Sistem basit ama karakter hantal ve devamlı ama devamlı aslında aynı şeyi yapıyorsun. Yanlış anlamayın, kabataslak her hayatta kalma-korku oyunu aynı yapıda. Mesela bundan eminim ki bu sistemi alıp FPS yapıda oturtsalarmış daha gerici bir yapım karşımıza çıkarmış. Ki onda da yine yakındığım tekrara düşme durumundan ötürü olumsuz dönüt almamız mümkün.

Kısa sürede bir “Aa, bak gideceğin yerin önü kapandı. Şimdi bir sürü yaratık çıkacak, onları yok etmeden ilerleyemezsin.” durumunu azıcık cephaneyle oynadığım bir oyunda yaparsan germesi korku anlamında değil, sinir anlamında olur. O ince çizgi gerçekten çok önemli. Derdim yaratıklarla cebelleşmek değil, devamlı aynı sistemin sıkıcılığı yalnızca. Oyun tam akacak diyorum, merak da ettiriyor, sonra küt! Tempo yandı.

Neyse efen’im, benim yakınma kısmımı bir kenara bırakacak olursak biraz daha teknik kısmından konuşalım. Çünkü biliyorsunuz bana uymayan size uyar, size uymayan bana uyar… Böyle şeyler olabilir, ben anlatmama bakıyorum. Nedir mesela bize sunulan içerikler? Dövüş sekansları, silahlarımız ve beraberinde iyileşme süreci nasıl oluyor diye merak ettiğinizi duyar gibiyim. O kadar yakındık, biraz da açıklayalım.

Zorlu bir hayatta kalma mücadelesi mi arıyorsunuz? Doğru adrestesiniz! Bol kaçmalı ve sövmeli bir macera sizleri bekliyor

Oyunun yapısı, içerisinde bölüm sonu canavarlarının da bulunduğu ve pompalıdan ateş makinesine kadar çeşitli saldırı teçhizatlarımızın olduğu bir içeriğe sahip. Yukarıda değindiğim gibi dilerseniz daha rahat nişan alabilmek için yardımcı ayarı açabilir, benim gibi dinamiklikten uzak kameradan rahatsızsanız bunu bir nebze engelleyebilirsiniz. Fakat maalesef nişan desteği de sorunsuz çalışmıyor. Atıyorum, bir yaratığın hassas noktalarına vurmamız lazım. Otomatik nişan bazen oraya yönlendirsen de oraya hedeflemeyebiliyor. Ya da yaratığın arkasındaki bir kutuyu vuracaksın, hassas nişan aldırtmıyor. Yanlışım olmasın ama onu sanırım nişan yardımcı özelliği açmadan da deneyim yapamamıştım. Oyunda bu dövüş sekansları biraz daha söylenerek oynadığım anlar oldu açıkçası, fark ettiğiniz üzere…

Oyunun acımasız olmayı hedeflediği hikâyesinden ve atmosferinden kesinlikle belli. Dövüş sekansları haricinde atmosferin hüzün ve trajedi kısmını gayet iyi vermeyi başarmış bir yapım olduğunun altını çizerken keşke dövüş sekanslarında da aynısını söyleyebilseydim diye iç çekiyorum. Yine de belirtmek isterim, hikâyesi kesinlikle merak ettirici ve ilginç ilerliyor. Yani hiç değilse atmosferi ve biraz daha karanlık bir hikâye tecrübesi için şans verilebilir bir yapım olmuş. Yalnızca dövüş kısmında çok beklentide olmamakta fayda var.

Yaratıkların yapay zekasını ve senaryolaştırılmış girişlerini belki biraz daha doğal yapabilirlermiş. Bir şeyin geleceğini veyahut olacağını anladığınız için pek etkileyici olduğunu düşünmüyorum. Belki burada bahsettiğim yaratık kısmındaki atmosfer eksikliği de etken olabilir. Aynı bölgede, yalnızca biraz aşağı indim diye oraya inemeyen yaratıkların dibimde boş boş bakınması, ben asansör gibi bir yapıyla yukarı çıkarken yaratığın benimle birlikte çıkmaya yeltenip arada sıkışması gibi ekranla bir süre bakışmamı sağlayan durumlarla karşılaştım.

Oyunun gidişatını olumsuz etkileyecek bir unsur yaratmamakla birlikte oyunun hızlı kayıtlarında sadece sizi değil, doğrudan anı kaydettiğini unutmamanız gerek. Bazı kayıt anlarını ve aralığını pek sevdiğimi söyleyemem. Zorluğundan değil, alınan yol sebebiyle zaman kaybı hissettirebiliyor. Hadi, bu fazla inciği boncuğu olsun; az cephaneyle gezdiğini bildiğin oyuncunun önüne koyduğunuz 4-5 yaratıktan kaçarak oraya geleceğini bilmiyor musunuz? Tam atlama anından önceye otomatik kayıt noktası konur mu yahu??

Kayıt ya da dinlenme odamız diyebileceğimiz alanlarda eşyalarımızı depoya koyabiliyor, araç gereçlerimizi güçlendiriyor ve ıvır zıvırımızı satıp ihtiyacımız olan ıvır zıvırları para birimimizle temin edebiliyoruz. Oyunun ortalarına doğru varlığıyla yokluğu bir minik iyileştirme kitiniz yerine bol bol orta boyundan mı almak istiyorsunuz? Buyrun, pamuk eller cebe!

Atmosferi yaşamak ve içine girmek istediğim bir yapımdı. Hem tür hem de tematik olarak tam benlik gelmesine rağmen kendi adıma çok yapamadım. Bunun hüznünü taşıyorum. Dilerim ki siz hâlâ deneyimlemek istiyorsanız benim aksime gayet anda ve korku anlamında gerilerek tecrübeleyebilirsiniz. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ediyorum. Sorularınız varsa yorumlara bekliyorum. İyi günler ve iyi oyunlar dilerim, sağlıcakla kalın.